เชื่อว่าหลายคนรอวันสำคัญนี้อย่างสนใจหรือเข้าชั้นใจจดใจจ่อ
คือลุ้นว่า จตุพรจะโดนเชือดหรือไม่
เชื่อว่ามีคนคิดอยู่แล้ว ว่าคงจะโดน ด้วยเหตุผลหลายประการ
หนึ่ง ประวัติของศาลระยำเหล่านี้ มันไม่เคยอยู่กับร่องกับรอย หรือยึดหลักเหตุผลปกติเลย
สอง ศาลระยำนี้ มันเหี้ยมากกว่าดี
สาม การมีจตุพรไว้ในสภา มันเป็นอันตรายยิ่งต่ออำมาตย์ ทั้งตัวพ่อตัวแม่ โดยเฉพาะตัวแม่นั้น...
เกลียดจตุพรยิ่งกว่าเด็กไฮโซเกลียดคางคกหรือใส้เดือน
แถมพ่อบ้านปากจู่ ก็ไม่ใช่จะไม่มีความแค้นจตุพรอยู่
ดังนั้น จะให้ปล่อยผ่านง่าย ๆ ย่อมเป็นไปไม่ได้
นี่อาจจะเป็นเหตุผลระดับตื้น ๆ ที่ใครก็คิดล่วงหน้้าได้
กรณีคดีจตุพร ที่ตัดสินออกมาแบบนี้ จึงไม่ใช่เรื่องเข็มขัดสั้น
ผมจะนำเสนอทฤษฎีตามใจฉันหน่อยนะครับ ออกแนวละครน้ำเน่านิด ๆ
ว่าทำไม จตุพรจึงต้องตาย (แฮ่ๆ คล้ายชื่อหนังที่โดนแบนเลย)
มันมีนัยสำคัญเชิงการเมืองอย่างไร
จตุพรถูกตัดสินแบบค้านสายตาชาวบ้านครั้งนี้ เกิดขึ้นได้อย่างไร?
นอกจากความอันตรายของจตุพรในฐานะตัวแทนคนเสื้อแดง และนักสู้ฝีปากกล้าในสภา
รวมถึงความอาฆาตเคียดแค้นของพ่อบ้านปากจู่และนางปากแดงแล้ว
ผมว่าคงจะมีหลายเหตุผลประกอบกันเป็นคำอธิบายดังนี้
ในขณะที่ประชาชนเข้มแข็งและแหลมคมมากจนน่ากลัว...
เขาดึงทักษิณไปเป็นเกราะกันชน หรือ buffer กันกระแทก
ใช้บารมีและทรัพย์สินของทักษิณเป็นเกราะกำบังและพิทักษ์อำนาจโบราณ
ซึ่งใครล่ะจะเถียงว่ามันไม่ได้ผล
เมื่อสิ่งนี้ได้ผล สิ่งที่ตามมาก็คือ ความแตกแยกระหว่างทักษิณกับขบวนการแดง
ยิ่งเห็นแผล (เช่นการเลือกตั้ง) เขายิ่งย้ำ
ดังนั้น สายสะพายจึงรีบออกมาแจกอย่างอุตลุต คดีความเสื้อแดงจึงยิ่งถูกตัดสินแบบจงใจ
จนคนแก่ตายคาคุก และคนท้าทายเจ้าถูกปฎิเสธการถอนประกันแบบไม่ไยดีไม่รู้กี่ครั้ง
ขณะเดียวกัน เขามีประชาธิปัตย์คอยทิ่มแทงทุกแผล ย้ำแล้วย้ำอีก
เขามีทหารที่เป็นเสือนอนกินอย่างสบายอารมณ์ข้างนายกคนสวย ไม่ใช่นอนอย่างเด็กน้อยเรียบร้อยว่านอนสอนง่าย แต่อยู่อย่างเสือ ค้ำหัวรัฐบาลยิ่งลักษณ์ และรอวันถูกสั่งให้ขม้ำรัฐบาลปูน้อย หากถึงวาระจำเป็นสุดท้ายนอกจากนี้ เขายังมีตัวละครอื่น ๆ ที่พร้อมเล่นทุกบท
ภายใต้การบงการและสนับสนุนของอภิสิทธิชนที่กลัวทักษิณคืนนคร
และภายใต้เครือข่ายพ่อบ้านปากจู่
ฝ่ายดร. ทักษิณ ก็คงคิดว่าตัวเองเหนือชั้นเสียเต็มประดา อาจจะแอบวาดฝันเห็นผลประโยชน์และทางแห่งความสำเร็จอยู่เบื้องหน้าเมื่อเปลี่ยนรัชกาลอยู่รำไรจึงกล้าขัดสายตามวลชน กล้าใช้เครือข่ายสกัดมวลชนไม่ให้แตกแถว กล้าทำตัวต้านกระแสปฎิวัติ
แม้ว่าจะไม่ได้ทำตัวเป็นศัตรูชัดแจ้ง แต่นโยบายและแนวทางที่เลือกทำหรือไม่ทำ มันเป็นอุปสรรคต่อการเติบโตของขบวนปฎิวัติอย่างเลี่ยงไม่ได้ ... โดยเพื่อไทยไม่ได้อะไรมากมาย
นอกจากการได้อยู่บนอำนาจ และหาโอกาสสู้ด้วยอำนาจนิติบัญญัติและบริหารในมือ...
ซึ่งมองแบบเห็นแก่ตัวและเด็ก ๆ ก็คิดกันได้ว่าดีกว่าเป็นฝ่ายค้านหรือเสียงส่วนน้อยในสภา
ไม่ต้องสู้อะไรมาก แค่ประคองตัวแล้วก็เก็บเกี่ยวผลงานและผลประโยชน์ไปเรื่อย ๆ
กองเชียร์คุณทักษิณก็ดูจะพอใจอย่างมาก ชมกันไม่อายปากว่า ดร. ท่านเลิศล้ำนัก...
แต่ความจริงอันปฎิเสธไม่ได้จากกรณีจตุพร ก็ปรากฎมาเตือนสติอีกครั้ง
ดังกระจกบานใหญ่ ที่สะท้อนภาพเหล่านี้... เหมือนละครเลย...
ทักษิณยิ่งใหญ่ด้วยประชาชน เขาก็เอาทักษิณมาใช้งาน เพื่อลดความใหญ่และน่ากลัวของมวลชน
ทักษิณมีบารมีมาก เขาก็เอาบารมีของทักษิณไปอยู่ใต้ตีน โยนสายสะพายให้น้องปูระเริงเล่น
ประชาชนแหลมคมมาก เขาก็ทำให้อ่อนด้วยการโยนแผนปรองดองมาให้เพื่อไทยเล่น เพื่อสกัดมวลชน
เรื่องใดที่แหลมคม เขาสั่งสกัดได้ดังใจ เพราะไม่มีบุคคลใดในแนวรบสำคัญได้ประกันตัวเลย
และเมื่อเขาเห็นว่า เพื่อไทยเริ่มเป๋ เริ่มแตกกับมวลชน....
การตัดสินจตุพรไม่ให้ไปต่อในฐานะสส.
ก็เพื่อแสดงหรือบอกให้สังคมรู้ว่า
หนึ่ง ศาลของกู กูสั่งได้เฟ้ย จำใส่หัวเอาไว้
สอง กูจะดูน้ำหน้ามวลชนของมึง ว่าตัดสินแบบนี้แล้ว จะมีใครกล้าทำอะไรไหม
พลังพวกมึงมีแค่ไหน
น้ำหน้าพวกมึง จะหาญกล้ามาเทียบชั้นกับกูได้หรือไม่
สาม กูจะบอกให้มึงรู้ว่า หากมึงแหยมมากกว่านี้
โดยที่มวลชนมึงไม่เข้มแข็งหรือกล้าลุกฮือมาช่วย...
กูสามารถโยงเรื่องยุบพรรคมึงได้ ตุลากาลวิบัติ อยู่ในมือกูเฟ้ย มึงจะทำอะไรพวกกูได้
กูกำลังทดสอบมวลชนพวกมึงอยู่นะเว้ย ไอ้ทักษิณ มึงดูซะ ตอนนี้มึงและแกนนำ นปช.
ไม่ศักดิ์สิทธิ์ในสายตามวลชนอย่างเก่าแล้ว กูจะยุบพรรคพวกมึง ก็คงไม่มีมวลชนมาช่วย
เพราะไอ้พวกที่หัวรุนแรง กล้า และสามารถ พวกมึงก็ไปขัดใจพวกมันแล้ว
พวกนี้ไม่ยอมมาตายแทนมึงหรือเพื่อมึงง่าย ๆ อีกแล้ว เหอ ๆ ๆ ๆ
สี่ จงกราบและสยบยอมพวกกูซะดี ๆ อย่าเผยอมาแตะแม้แต่ปลายก้อยนิ้วตีนกู
เรื่องกรรมต่อจากนี้ มึงระวังตัวให้ดี เดินเกมให้ดี เพราะกูพร้อมจะเด็ดหัวพวกมึงได้ทุกเวลา
เห็นยัง เห็นยัง!!!! ดังนั้น 112 อย่าบังอาจแตะ หมวดเหี้ย ๆ ในรัฐธรรมนูญ ก็อย่าสนับสนุนแดงก้าวหน้าเด็ดขาด!!!
ห้า ไอ้ทักษิณ เกมการเมืองนี้ มึงว่ามึงเหนือกว่ากู แต่กูจะให้มึงเห็นว่า มึงกับกูคนละชั้น
กูมีศาลเหี้ย ๆ ไว้รับใช้ และสั่งได้ดั่งใจในทุกเวลาต่อจากนี้ กูยังมีสมุนเลวคอยป่วนสภาและป่วนเมือง กว่ามึงจะผ่านด่านมาถึงกูได้ มึงก็แทบรากเลือดแน่ เพราะกูมันเจ้าสำนักเฟ้ย ผ่านมาให้ได้สิบด่าน ก็ยังไม่ถึงตัวกูได้ง่าย ๆ
เพราะกูมีขุนพลคู่ใจที่พร้อมปราบมึงอยู่เสมอ... เหอ ๆ ๆ
ดังนั้น จงกราบและยอมสยบพวกกูต่อไป จงนอบน้อมจงรักภักดีกับกู อย่าได้เผยอ
มึงต้องยอมศิโรราบให้กับกูอย่างเต็ม ๆ กูจึงจะไว้ชีวิตพวกมึง
หรือยอมให้พวกมึงใช้อำนาจกระจอก ๆในสภาและในทำเนียบต่อไป...
เพื่อรักษาระบอบของกู โดยสมุนพวกกู และเพื่อกูและสมุนเป็นหลัก ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ ๆๆ
---------------------------------------------------------------------------------
