อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแม่ ที่อุปโลกขึ้นในประเทศไทย
อันที่จริง จะวันไหนก็ไม่เป็นไร เพราะคำว่า แม่ เป็นคำที่ประเสริฐ
สมควรอย่างยิ่งที่จะต้องมีการเฉลิมฉลอง เป็นวันสำคัญของชาติ
ทุกชาติในโลก เขาก็มีวันแม่กันทั้งนั้น
ผมเอง จะไม่มีโอกาสได้กราบแม่ กอดแม่ ซื้อของขวัญให้แม่
หรือนั่งทานอาหารจานโปรดที่แม่บรรจงหามาปรุงให้ได้อีกแล้ว
เพราะร่างแม่ผม ท่านได้จากไปอย่างถาวรแล้ว ไม่มีวันได้พบกันอีก
เหลือไว้แต่ภาพถ่ายและความทรงจำ ที่ไม่มีวันตาย จนกว่าผมจะหมดลมหายใจ
แม่ผมท่านเป็นคนอย่างไร ใช้ชีวิตอย่างไร ทำไมผมถึงรักท่านด้วยหัวใจและจิตวิญญาณ?
แม่ผมมีลูกเก้าคน แต่ท่านไม่เคยแสดงออกเลยว่า ท่านรักใครมากกว่าคนอื่น
ท่านแสดงออกเพื่อปกป้องและเอ็นดูคนที่ตกทุกข์ ลำบาก หรือต้องการความช่วยเหลือเสมอ
ท่านไม่เคยเลือกข้างเมื่อลูก ๆ ทะเลาะกัน และจะพยายามให้ทุกคนปรองดองกัน
ท่านไม่เคยตีลูกเลยสักครั้ง ไม่ชอบความรุนแรง
ท่านไม่เคยสั่งฆ่าใคร
หากจะมีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตบ้าง ก็มีแค่การหาปูหาปลามาเลี้ยงครอบครัว
สัตว์ใหญ่ที่ท่านเคยฆ่า ก็มีไก่ในเล้าที่เลี้ยงเอง ที่มักจะถูกจับมาเพื่อประกอบพิธีบายศรีสู่ขวัญ
เฉพาะในยามที่ผมหรือลูกหลานกลับไปเยี่ยมบ้าน และจะออกจากบ้าน
ท่านจะเป็นคนย้ำให้พ่อต้องเตรียมเครื่องทำพิธี ทั้งสะเดาะเคราะห์ และการเรียกขวัญ
และท่านจะเป็นคนที่ตัองลงมือจับไก่และฆ่าไก่เอง เพราะในบ้านไม่มีใครอยากฆ่าสัตว์
จนในที่สุด ผมต้องออกปากขอร้องไม่ให้แม่ฆ่าสัตว์เพื่อมาปกป้องชีวิตลูก หรืออวยชัยให้พรแก่ลูก
ปีหลัง ๆ เราจึงเปลี่ยนการสู่ขวัญที่ต้องฆ่าไก่ มาเป็นการผูกข้อมือ และการลูกหัวอวยพรแทน
กลับจากเยี่ยมพ่อแม่ทุกที แขนสองข้างต้องมีเส้นด้ายผูกเท่ห์และอบอุ่นกลับไปด้วยทุกที
แม่ผมจะนึกถึงผู้อื่นเสมอ มีแต่กังวล ห่วงใย และทำเพื่อคนอื่นเสมอ
ท่านจะจัดหากับข้าวกับปลา ทำเองและยกไปประเคนให้คนอื่น
ตัวท่านเองมักจะทานน้อย และทานหลังผู้อื่นเสมอ
แกงจะพร่องถ้วยเมื่อใด ท่านจะเป็นคนที่ไปยกหม้อแกงมาเติมเสมอ
ครอบครัวผมใหญ่มาก เคยอยู่ร่วมกัน นับลูกหลานแล้ว เฉพาะในครอบครัวขยาย มีนับสามสิบคน
กลับไปพร้อมกันทีหนึ่ง แม่ก็สนุกกับการทำกับข้าวแล้วสุขใจกับการได้เห็นทุกคนเป็นสุข
แม่ผมจึงเป็นคนผอมเกร็ง ไม่ได้อ้วนท้วนเหมือนคนที่เสวยสุขอย่างไม่บันยะบันยัง
แม่ผมคลอดลูกเกิอบโหล ตัวก็เล็ก แต่เธอไม่เคยฉีดสเต็มเซลล์หรือใช้หมอมากกว่าชาวบ้านอื่น
ก็ธรรมดาครับ เราไม่มีเส้นใด ๆ จะใช้เส้นบ้าง ก็อาศัยที่พี่น้องเป็นพยาบาลและข้าราชการ
ก็ได้หมอและพยาบาลแถวบ้าน ให้ความเกรงใจและเอ็นดูกัน ตามประสาที่ผู้เฒ่าผุ้แก่รู้จักมักคุ้นกัน
และก็ได้อานิสงฆ์จากนโยบายสามสิบบาทรักษาทุกโรคของ ดร. ทักษิณนั่นแหละครับ
ครอบครัวผม แม้จะไม่จนขนาดจะถือว่ายากจนค่นแค้น แต่เราก็ไม่ได้มีฐานะระดับสุดยอดในหมู่บ้าน
ไม่มีเงินเก็บและทรัพย์สินจนเหนือใครระดับโลก ลูกเต้าไม่มีใครลงทุนต่างประเทศ
แต่ท่านก็ไม่เคยสอนให้ลูกหลานไปรีดไถ หรือขอ หรือขโมยของใครมา
ท่านย้ำเสมอว่า อย่าขโมยหรือเบียดบังเอาของคนอื่น
แม่ผมไม่เคยมีเรื่องราวเชิงชู้สาวตั้งแต่สาวรุ่นจนวันตาย
ดังนั้น แม้ท่านจะสังขารร่วงโรย เข้าโรงพยาบาลเกือบทุกเดือนในช่วงสองสามปีสุดท้ายของชีวิต
พ่อผมจึงรักท่าน อยู่เคียงข้าง และเอ็นดูห่วงใย อย่างไม่เคยเหนื่อยหน่าย
ลูกสาวท่านทุกคน จึงระมัดระวังตัว ไม่เคยมีใครประพฤตินอกลู่นอกทาง (ลูกชายอาจจะเคยมีบ้าง อิ ๆ)
แม่ผมไม่รวยนะครับ ท่านไม่มีเงินจะแจกลูกหลาน และครอบครัวใหญ่มักจะมีปัญหาเรื่องเงินทองเสมอ
แม่เป็นผู้ดูแลกระทรวงการคลังของครอบครัว ดังนั้น ท่านจะเครียดกับการเงินการทองบ่อยๆ
แต่ท่านไม่เคยท้อ ไม่เคยบ่นจนเกินงาม
แม้ว่าท่านจะไม่มีเงินไปแจกใครเป็นหลักล้าน หรือแม้แต่หลักพัน แต่ท่านไม่เคยจน
เพราะลูกหลานที่โตแล้ว กลับไปรักท่าน และดูแลท่านจนเงินทองไม่ขาดมือ
เสียดายที่ในวันที่ท่านจะสุขสบาย กลับสุขภาพไม่ดี
พี่น้องครับ นั่งนึกนั่งเขียนไปนี่ น้ำตาจะไหลครับ คำว่าแม่ ทำไมมันช่างงดงามยิ่งนัก
ผมให้ความรักและนับถืออย่างสูงสุด
ดีใจที่ในวันที่ท่านใช้ชีวิตสี่ห้าปีกับโรคภัยไข้เจ็บ
แต่ท่านไม่เคยป่วยใจ เพราะท่านอยู่กับความรักที่ทุกคนในครอบครัวให้ท่าน
เสียดายนิด ๆ ที่ในวันที่ท่านควรจะสบายทางกายและใจ ท่านต้องถูกบั่นทอนด้วยปัญหาสุขภาพ
แม้ว่าวันเกิดของท่าน เราไม่เคยจัดงานให้ เพราะเราไม่เคยมีประเพณีนี้ในครอบครัว
แต่ทุกวันเป็นวันที่ลูก ๆ รักท่าน เราไม่ต้องเอ่ยเยินยอสรรเสริญ
แต่ท่านกลับได้รับการยอมรับจากสังคม ให้เป็นแม่ดีเด่นระดับจังหวัดทีเดียว
แม่ครับ...
ผมรักแม่อย่างหาคำบรรยายได้ไม่หมด ยิ่งนึกถึงคำว่าแม่ในชีวิตของแม่ที่ได้สัมผัส ยิ่งเห็นแต่สิ่งดี ๆ
ลูกได้ทำทุกอย่างแล้ว และก็ถือว่าไม่มีอะไรติดค้าง
วันที่แม่จากไป ลูกจึงเห็นแม่ไปอย่างสงบ และลูกเองก็สบายใจ ดีใจที่แม่พ้นทุกข์ทางกาย และก็ได้จากไปอย่างเป็นสุข เพราะชีวิตแม่ คุ้มค่าเหลือเกิน
แม่จากไปพร้อมกับภาพเบื้องหลังที่สมบูรณ์มากตามประสาชาวดิน
วันแม่ปีนี้ ลูกคงไม่กราบใครหน้าไหน เป็นพิเศษ
คำว่าแม่ ใครจะอุปโลกเองง่าย ๆ ไม่ได้
คนที่จะเรียกตัวเองว่าแม่ ต้องทำตัวเป็นแม่ และขอให้ได้สักเสี้ยวที่บรรยายข้างบน
ก็คงไม่ต้องว่าจ้างใครให้เรียกแม่ เพราะคนเขาจะเรียกเองด้วยหัวใจ
ในโอกาสวันแม่ปีนี้ จึงขอคารวะแม่ทั่วแผ่นดิน
แต่ขอคารวะแม่ ที่มีคุณลักษณะง่าย ๆ สั้น ๆ ที่ผมได้กล่าวถึงข้างบนนี้ เท่านั้นนะครับ!
ขอมอบเพลงนี้ ที่ร้องเอง เพื่อแม่ทุกท่าน ที่ถูกเรียกว่าแม่ ด้วยความรักและความจริงใจจากลูก ๆ ครับ
____________________________________________________
