ได้ดูหนังไทยเรื่องเพื่อน-แพง ที่คุณสรพงษ์ ชาตรี ได้แสดงไว้
โดยเฉพาะในแง่คำสาบาน ความซื่อสัตย์ ความจริงใจ และความรักที่บริสุทธิ์
คำพูดและบทที่แสดงถึงความกล้า ความจริงใจ และจริยธรรมสมัยก่อนนั้น
มันเห็นจริง จับใจ และชวนขนลุกยิ่งนัก
ผิดกับคำอันสวยหรูของไอ้และอีที่อยู่ในสภาและในหน้าสื่อปัจจุบันนี้
ล้วนแต่พูดเพื่อเอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่ผู้อื่น
หลอกหลวงด้วยความจริงที่ซ่อนเงื่อน และเจตนาที่ผิดศีลธรรมจรรยา
ในส่วนการกระทำเล่า ก็ยิ่งตอแหลอย่างหน้าด้าน ๆ
หลักการชี้ไปซ้าย แต่ฉันจำต้องไปขวา
คำมั่นสัญญา ไม่ว่าจะเป็นวาทกรรมที่ให้ไว้ หรือจะด้วยพันธะทางใจ
เราจะทวง จะหาจากใครได้....
เพราะภายใต้ระบอบเผด็จการนี้
คนดีก็เลวได้ และคนเลวก็เลวแล้วดูดีได้
ก็โชคดีที่กฎแห่งกรรมมันมีจริง ประชาชนไม่ใช่งี่เง่า ให้ถูกหลอกใช้ไปตลอด
วันนี้ราษฎรตาสว่าง เขาจึงลุกขึ้นมาทวงคำสัญญา ทวงอำนาจและสิทธิประโยชน์ของพวกเขา
แม้ว่าเราจะฟังวจีของไอ้ลอที่บาดคม ลึก กินใจ และชื่นชมมันยิ่งนัก
แต่จะให้ตายแทนใคร หรือตายแบบไร้เหตุผล หรือเพราะพันธะทางใจกับใครที่เขาไม่จริงใจด้วยนั้น
เห็นท่าจะยาก เพราะนี่มันปี 2555 ปีที่ความจงรักภักดีแบบไม่มีเงื่อนไข มันหมดไปแล้ว เฟ้ย...อิ ๆ
